Tibbe van vijf was aanwezig bij de doop van de baby van een vriendin van zijn moeder. Hij is niet kerkelijk en gelovig opgevoed, maar volgde de doop met grote interesse en de symbolen en handelingen daagden blijkbaar uit tot navolging.
Zijn moeder hoorde hem tenminste de volgende dag bij het konijnenhok. Ze dacht, dat hij het konijn water aan het geven was, maar hij kon veel meer met het water:
‘Ik doop jou. Nu ben je een konijntje van God ….’
Het was niet ver voor de Kerst, dat deze doop plaatsvond, maar naar verluidt, heeft een en ander geen gevolgen gehad voor het bewuste konijn richting het kerstdiner….
Een parochiaan aan wie dit verhaal verteld werd, vroeg: “ Is dat een geldige doop?“ Het antwoord moet luiden:
‘Neen; het was geen ‘tijd van nood‘ .
Dat laatste hopen we tenminste voor het konijn.
Wanneer ons gegeven
Wanneer in ons leven
