De Tuin van ons Leven
Planmakers en uitvoerders kwamen in januari 1998 bij elkaar om te praten over de nieuwe kerktuin. Schetsen en wensen werden besproken. Een discussie werd gevoerd over de gemeenschapstuin die een nauwe verbinding heeft met de Kerk en de kerkelijke gebeurtenissen. Een tuin met een verhaal en hopelijk een zinvolle bijdrage aan ons geloofsgoed met betrekking tot de symboliek van het leven. De mensen zijn verbonden met alles wat leeft. Een mooie opdracht om tot uitdrukking te brengen. De wens was er om stenen materiaal van de oude, afgebroken kerk te gebruiken. Dit materiaal mag voor de parochianen herinneringen levend houden van wat ze hebben meegemaakt in de oude kerk: eucharistievieringen, eerste communie, vormsel, huwelijk, begrafenis….
De stenen materialen mogen niet meer op dezelfde manier gebruikt worden. Ze zijn er alleen om naar te kijken, omdat we verder gaan in een nieuw gebouw.
Stenen
Stenen komen uit de aarde. In de tuin zie je de zwerfstenen, lavastenen en bakstenen. De lava komt uit het brandende hart van onze aarde. Eenmaal afgekoeld wordt ze vruchtbare grond. Lava heeft de eigenschap om zowel vernietigend als creërend te zijn, net als water, dat ook in de tuin aanwezig is. De zwerfstenen zwerven, evenals de mensen, over de wereld. Stenen Bergen verwijzen ook naar een de ontmoeting met God: de stilte opzoeken, naar boven gaan in de richting van het gewelf. De hemel is in de Bijbel het symbool voor de aanwezigheid van God. Het kerkgebouw beschouwen we als de poort naar de hemel. De afstand van het onbereikbare drijft ons en is hier merkbaar dichterbij. Hier zoeken we met hart en ziel naar de weg, de waarheid en het Leven: de zin van het bestaan. Het onvruchtbare land kan daartoe een bijdrage leveren. Drukte en afleiding zijn hier niet. De bakstenen en de andere stenen in de tuin zijn voor de mensen gevormd.
Het getal 12
Het oude altaar is in stukken gezaagd. Daarvan zijn een waterelement, een bankje en de stoeltjes gemaakt. Het waterelement bestaat uit 12 pilaren in verschillende hoogten, omdat geen mens hetzelfde is. Het getal 12 is een bijbels getal. Je hebt de 12 stammen van Israël, de 12 apostelen, de 12 vruchten van de geest…. De eerste steen van de oude kerk is ook in de tuin te vinden. Hierin bevindt zich een Loden buis met muntstukken en document met handtekeningen van toen aanwezige parochianen. De eerste steen is opnieuw gelegd, een oud blad vergaat, maar een oude steen die blijft.
Alfa en Omega
Op het oude doopbekken is een nieuwe schaal aangebracht met de namen van de eerste en de laatste dopeling van de oude kerk. Alfa en Omega: de eerste en de laatste. Het begin en het einde in het oude gebouw, het aanwezige verleden van onze oude kerk. Het doopbekken staat hier symbool voor het begin van het katholieke geloof, de opname in de geloofsgemeenschap.
Lijsterbesboom
De lijsterbesboom is geplaatst aan het begin van een lange zichtlijn bij het doopbekken. Draagt bloemen en vruchten met zaden erin. Dit laat zien dat het leven altijd doorgaat. In onze traditie wordt de levensboom gevoed door de sacramenten, de devoties en het kerkelijke jaar. De boom kun je ook zien als een familieboom waar iedereen van afstamt. Een boom met zijn wortels stevig in de grond en zijn takken met bladeren uitgestrekt naar de hemel symboliseert de band tussen hemel en aarde. En een boom zal stevig staan, maar de mensen zullen verder gaan.
Het bankje
Volgen we de zichtlijn, dan komen we bij het bankje in het midden van de tuin, wellicht ook in het midden van het leven. Je kunt hier gaan zitten en nadenken over het leven; de doop, de biecht,de eucharistie, het vormsel, het priesterschap, het huwelijk of de ziekenzalving. Dit zijn de sacramenten (een cadeau of een kus van God) die we kunnen ontvangen. Ze verdienen onze aandacht, zodat ze ons kunnen sterken in ons dagelijks leven. Het is de rode draad door ons leven.
Het bankje is geplaatst in een bed van palmboompjes. Deze buxusplanten verwijzen naar de tijd vóór Pasen (Palmpasen). De twee lichtbladige wilgjes op stam zijn als het licht van Pasen, wanneer mensen uitzien naar nieuw leven. Ms je naar de Bron kijkt zie je eigenlijk niets anders dan nieuw leven. Nieuw leven staat centraal met Pasen. In de natuur loopt in deze periode ook alles weer uit, wordt groen en gaat bloeien: de opstanding van alle leven na de winter. Deze gedachte is hierop van toepassing: ‘In het licht van Pasen, vanuit de Vader als de Bron, Christus als zijn liefdevolle blik en de Heilige Geest als belofte’. (Joris Schröder).
Winter
De winter is de tijd van inkeer en rust. Het leven trekt zich terug onder de oppervlakte. De planten trekken zich terug tot in de grond. De takken van bomen en struiken hebben hun blad laten vallen.
Het Oosten
Je bent ook gericht naar het oosten. Dat is de richting waar het goede vandaan zou moeten komen. Er is een plaats voor het goede in ieders hart. En als je het buitenste pad van de tuin bekijkt, zie je dat je werkelijk in het midden van een heel groot hart zit. De Verrezene wil niet alleen gezien, maar met geopend hart worden waargenomen, zodat Hij in ons kan wonen.
De Bron
De Bron: stromend water, teken van leven. Het element van de beweging tussen de mens en de Bron. Je mag hiervan de Heilige Geest ontvangen met zijn zeven goede gaven: wijsheid, inzicht, raad, kracht, kennis, vroomheid en ontzag voor God.
Het is de geest die levend maakt. ‘En Gods Geest ging over de wateren en Hij liet het water stromen naar een plaats, zodat er droog land ontstaat. Overal op de aarde moet jong groen ontkiemen dat vruchten draagt met zaden erin’. Alle leven kan geven en ontvangen. Het jonge groen groeit, bloeit, draagt vruchten en versterft. Zo worden we geboren en beleven we onze jeugd, de volwassenheid, de ouderdom en het sterven.
Maria
De halfronde taxushaag kunnen we zien als Maria, de moeder van ons mensen en van de Kerk. Zij omarmt ons, maar omarmt óók de Bron. De moeder van alles wat leeft en heerst, onze vreugde en onze hoop, die ook hulp is in nood en troost mag bieden in ons lijden. Maria, toevlucht van zondaars, troosteres van de bedroefden, Koningin en Vrouwe van alle volkeren, omarm ons, en we kunnen met U het gelaat van Christus aanschouwen.
In de plantenwereld kunnen we bij de kleuren blauw (hemels) en wit (zuiverheid), maar ook bij geurend (opstijgend) aan Maria denken. Rozen met de verwijzing naar de rozenkrans, de zoete ketting die ons aan God bindt. De roos wordt ook de koningin van de bloemen genoemd en ze is zoveel meer dan een blozende verontschuldiging van haar doornen.
Zichtlijnen
Er zijn twee zichtlijnen in de tuin aanwezig. Naast de lange rechte lijn zie je ook een gebogen lijn. Deze twee lijnen horen bij elkaar evenals de vorm met de kromme bovenkant van het kruis op de staf van de Paus. Vader en hoofd van de Kerk. Priester, leraar, Koning en opvolger van Petrus. Het kruis is het symbool van de brug naar God en het leven te behouden.
De kromme zichtlijn komt vanaf de muur richting de bron. Een lijn die niet vanaf de familieboom komt, maar van de rest van de wereld. Een lijn naar de Bron. Een teken dat de kerk open staat voor álle mensen. Trek je de lijn door, dan kom je bij het glaskunstwerk getiteld `De Emmaüsgangers’. Zij waren het die Jezus, teruggekeerd na zijn dood, herkenden aan het breken van het brood. Dit kan iedereen overkomen of zien.
We gaan naar Emmaüs vol van ongeloof en verdriet en keren daarna vol van geloof en vreugde terug naar Jeruzalem om over de verrijzenis te vertellen.
Na de dood komt het leven. Na de duisternis wordt het licht, zoals het na de winter weer lente wordt.
De Ring
De bron wordt omringd door een cirkelvormig pad en is het belangrijkste gedeelte van de tuin. Een soort rotonde, waar je overal op kunt en die verwijst naar verschillende kanten. De ring is het symbool van eeuwige verbinding en trouw. De trouw van God aan de mensen met elkaar en weer aan God.
Het noordelijke pad
Wij mochten de tuin indelen tot het noordelijke pad. Hierboven zie je het hek dat er is geplaatst en de beukenhaag die is geplant door de kinderen van de katholieke basisscholen. De gemeentelijke plantsoenendienst heeft een mooie, uitstralende beplanting gemaakt. Te vergelijken met de uitstraling van de Kerk naar de wereld. Het grote plein bij het raam is een mooie ruimte om te vertoeven en eens rond te wandelen. Laat je hier inspireren door het mysterie van het geloof.
De planten
De planten met elementen van eeuwig groen, de kleuren, de geuren, de vormen, het vergankelijke groen, de knoppen, de vruchten en de zaden. Aan de planten en alle leven hebben mensen vaak betekenissen gegeven. Velen vinden dit een zinvolle bijdrage aan de verbeelding van het christelijk geloofsgoed, op het gebied van: horen, zien, ruiken, voelen en proeven.
Veel planten hebben een verwijzing naar onze heiligen. Ze bloeien vaak rond de tijd van hun feestdag. Zij laten ons zien het goede van het leven te zoeken.
`Het is alles een gelijkenis van meer dan aards geheimenis.’ (lied 479)
Heilige Ludgerus
Dragen we deze tuin op aan onze Heilige Ludgerus. (742¬809).
De onoverwonnen verkondiger van het christelijke geloof met zijn luisterrijke deugden en de gave van de wonderen. 26 maart is zijn feestdag. De boslelie, Clivia miniata is aan hem officieel toegekend. Deze bloeit in maart. Ook zien we de Heilige Ludgerus vaak afgebeeld met een gans aan zijn zijde. Hij zou hebben voorkomen dat de ganzen schade aanrichtten. Rond zijn feestdag vertrokken ze naar het noorden om te broeden en rond de dag dat zijn lichaam werd overgebracht, in september, keerden zij terug. Zo wordt ook wel de gele ganzenbloem aan hem 
toegekend, Chrysanthemum segetum. Deze bloeit in juli en past daarom niet bij de datum van zijn feestdag. Wij vragen dat wij van zijn voorbeelden mogen leren. De uitstraling van de Heilige Ludgerus kan ook onze eigen uitstraling zijn of worden. In de tuin weergegeven door de uitstralende plantvakken, die tot over onze kerkgrens heen gaan.
De Schepping
De tuin is in de Bijbel het symbool voor het begin van de schepping. ‘God de Heer legde in het oosten, in Eden, een tuin aan en daarin plaatste hij de mens.’ Dit was de plaats waar alles goed en volmaakt was. Je hoefde er niet te werken en er waren geen ziektes of problemen. Zal er ooit zo’n nieuwe tuin komen? In de tuin van ons leven is er altijd wel weer eens wat. De Bijbel zegt dat een nieuwe tuin er niet zal komen zonder onze inspanning. Het leven is een wonder waar de mensen zorg voor moeten dragen. Wij zullen de aarde bewerken en erover waken. En we vragen onszelf of waarom het minder gaat op het werk, en waarom wordt nou juist mijn dierbare ziek, en waarom eten de slakken mijn beste planten op en niet het onkruid. Zwoegen zullen we, zoals in Genesis beschreven staat. Maar wat we wel weten is dat er toch elke keer weer nieuwe kansen zijn. Elke keer kan er een nieuw voorjaar aanbreken met nieuwe kansen. Je moet dan wel kunnen ontkiemen of uitlopen, en dat kan alleen in vruchtbare grond en aan sterke takken. Met andere woorden: het nieuwe verbond was gesloten, opdat wij kunnen leven voor alles en niet meer voor onszelf, zoals de graankorrel die sterft en dan pas vruchten kan voortbrengen. Zo heeft Hij voor ons geleden. Is Hij voor ons gestorven. En is Hij voor ons verrezen. Het is God die door Christus de wereld met zich heeft verzoend.
Wat wij in ons leven meemaken kunnen we vergelijken met de seizoenen van het jaar. In ons leven kan het ook lente, zomer, herfst of winter zijn. Het is de menselijke levensloop die met de natuurlijke kalender meegaat. Alles verandert steeds, net als in een tuin. Soms is alles mooi en goed. Soms is alles minder mooi en goed. Maar als je dan kijkt naar de Bron, bedank dan een keer voor al het goede. We hebben de vrijheid om de schep (scheppen) ter hand te nemen en te werken in de tuin totdat deze mooier wordt.
En zo te kunnen leven in de niet volmaakte tuin van deze wereld.
Voor meer aanvullende informatie verwijzen wij u naar: