Er was eens een man die rijk en ongelukkig was.
In de hoop om vreugde in het leven terug te vinden, ging hij om raad bij een rabbi.
De rabbi sprak tot hem:
“Kijk eens door dit venster en vertel me wat je ziet”.
“Ik zie de mensen op de straat, die heen en weer lopen”.
Toen hield de rabbi hem een spiegel voor en zei:
“Kijk eens in deze spiegel en vertel me wat je ziet”.
“Ik zie mezelf!”  riep de man uit.
“En de anderen, zie je die niet meer?”, vroeg de rabbi.
“Denk er dan aan, dat het venster en de spiegel allebei gemaakt zijn van glas.
Alleen is er bij de spiegel achteraan een laagje zilver op gezet.
Door het zilver zie je alleen nog je jezelf, terwijl je door het glas van het venster de anderen kunt zien.
Dat is ook bij jou gebeurd: toen je nog arm was, zag je de anderen en had je medelijden met hen.
Nu je bedekt bent met zilver, zie je alleen nog jezelf.
Misschien moet je het laagje zilver wegkrabben, zodat je de anderen weer kunt zien en gelukkig wordt”.