Blijf ik staande als Hij komt, ook als Zijn komst betekent dat ik kleur moet bekennen voor wie en voor wat ik sta… Durf ik te blijven staan als ik Zijn gezicht herken in de ogen van de vluchteling die hier een veilig heenkomen heeft gezocht… het uitgeprocedeerde gezin dat al weken bivakkeert in een inderhaast opgetrokken tentenkamp op een parkeerplaats…

Wat doe ik als ‘de vreemdeling’ belachelijk wordt gemaakt, bespot… weggezet als zondebok van de economische crisis… Wat zeg ik als er een racistische mop wordt verteld… Ach, het is toch maar een grapje en het is zo gemakkelijk en vooral veilig om mee te lachen. Waarom zou ik degene moeten zijn die de stemming bederft… Sta ik dan op of blijf ik zitten waar ik zit…

Durf ik openlijk aan de kant te gaan staan van de uitgestotenen, de zwakken, de  wanhopige, de moedeloze, de ‘losers’ van deze wereld…

Durf ik in het voetspoor van Hem die wij verwachten, kleur te bekennen?

Blijf ik staande?