In Memoriam Anna Geertruida van Lowijde-Hesper 1 juni 1931 - 17 februari 2018
Na een kortstondige ziekte is naar het licht afgereisd...
Anna Geertruida van Lowijde- Hesper.
Zo stond het op An haar afscheidskaart.
An zou het heel graag als een liefdevolle geruststelling tegen ons gezegd hebben.
Ik ben vol vertrouwen afgereisd naar het licht.
An was een vrouw met een diep godsbesef.. waarin ze volledig vertrouwde dat er na dit leven een liefdevol licht op haar wachtte..
In dat teken heeft ook de bijzondere afscheidsviering van An gestaan.
Dat zou An willen, en zo hebben we ook haar leven gememoreerd.
De liefde en het vertrouwen mocht een duidelijke plaats krijgen in de viering van haar afscheid.
An hield van de rituelen die hoorden bij haar cultuur en bij haar geloof.
Haar geloof waarin God, zoals ze zei de belangrijkste plaats in nam.
Zo hebben we haar afscheid samen met haar dierbaren vorm gegeven.
Een afscheid waarin de dankbaarheid voor de mensen die haar pad gekruisd hadden, en al het goede wat ze op haar lange en bijzondere levensweg was tegen gekomen, gevoeld mocht worden.
We hebben geluisterd naar haar dochter Joyce die het verhaal van haar ouders vertelde.. Het verdrietige afscheid van Ton Smits An haar man van wie ze in 2010 afscheid moest nemen.
We hebben ook An haar dankbaarheid mogen horen,
voor de mooie liefde die ze samen met Nico mocht ervaren.
4 jaar geleden gaf ze hem haar jawoord met heel haar hart.
Intens gelukkig en liefdevol hebben ze geleefd en afscheid genomen.
Zo stond haar afscheidsviering in het teken van de liefde.
An voelde zich thuis in de Pax Christi parochie.
Ze zei daarover: de mensen van de Pax Christi hebben me altijd een warm welkom geboden, waarin ik niet hoefde te kiezen.
En ik denk dat God het zo bedoeld heeft.
Zo heeft An ook vol vertrouwen de ziekenzegen ontvangen.
Want als er iets was waar zij in geloofde dan was het de liefde en het licht... ze dacht er over... las erover...
Het bevestigde haar in wat zij al wist... God is liefde... God is licht...
En hij laat nooit los het werk van zijn handen...
We hebben haar afscheid afgesloten met een deel van het gedicht wat geschreven stond in een van An haar lievelingsboeken.
Als morgen zonder mij begint...
en ik er niet ben om het mee te maken.
Als de zon op komt...
zou ik zo graag willen dat je niet huilde...
Terwijl je denkt aan de vele dingen
die we niet meer hebben kunnen zeggen...
Ik weet hoeveel je van me houdt
net zoveel als ik van jou houd
Maar als de morgen zonder mij begint
probeer dan alsjeblieft te begrijpen,
dat er een engel langskwam die mijn naan riep
en me bij de hand nam...
en zei dat mijn plek gereed was.
In de hemel hier ver boven ons.
En dat ik moest achterlaten
iedereen van wie ik zoveel hield.
Maar toe ik me omdraaide om weg te lopen
moest ik huilen..
Want heel mijn leven heb ik gedacht
dat ik niet wilde sterven
Het leek me bijna onmogelijk dat ik jullie ging verlaten...
ik dacht aan alle dagen hiervoor
de goede en de slechte
ik dacht aan alle liefde die we deelden
aan het plezier wat we hadden...
maar toen besefte ik ook
dat dit nooit meer zo zou zijn.
Omdat de leegte en herinneringen
mijn plek in zouden nemen
maar toen ik de grens eenmaal over was.
Voelde ik me daar zo thuis..
God glimlachte naar me en zei...
dit is de eeuwigheid...
en alles wat ik je heb beloofd
vandaag is je leven op aarde voorbij...
Maar hier begint het opnieuw..
Ik beloof je geen morgen..
Maar het zal altijd vandaag zijn...
en omdat elke dag vandaag is..
verlang je niet naar het verleden...
Dus kom en neem mijn hand...
Hier in het licht mag je je leven met mij delen.
Dus als de morgen zonder mij begint
denk niet dat we ver van elkaar zijn...
Want elke keer als je aan mij denkt
ben ik ... in je hart...
(bew. (jr)
Janny Rieff.
.
